Brisbane

We zijn vandaag druk bezig om de laatste dag in Australie zo goed mogelijk te besteden en te vieren (17e trouwdag). Met het goed besteden zijn we gisteren al begonnen door de hele middag in Brisbane's botanical gardens rond te hangen. Daar veel reiservaringen opgeschreven in het reisdagboek aan een van de pick-nick tafels aan de Brisbane River. Daarna (bijna) alle tropische bomen bestudeerd die in deze tuin te vinden zijn, met boomsoorten uit de hele tropische wereld: Tahiti, Burmuda, etc. Deze is bijzonder want dit is een van de weinige botanical gardens die ik heb bezocht waar het warm genoeg is om ook de tropische soorten te laten groeien, met uitzondering van de botanical garden in Singapore.

Na het lichte en riante appartement in Coolum Beach - waar we vanaf ons balkon een prachtig uitzicht hadden over de Pacific Ocean waarin we spelende Bultrugwalvissen hebben gespot- voelt het nu een beetje opgesloten in onze hotelkamer in Brisbane CBD, met slechts een klein raam dat niet open kan. De remedie tegen deze claustrofobische gevoelens is overdags heel veel naar buiten gaan. We zitten gelukkig midden in het levendige hart van Brisbane dat naar mijn mening veel gezelliger is geworden in de afgelopen 20 jaar. Veel restaurants en cafe's, allemaal met een enorm groot 'buiten'. Deuren en ramen zijn in dit klimaat niet nodig, zelfs niet in de winter. Net als in Azie leeft iedereen hier 'buiten', dat geldt ook voor de cafe's. Alleen midden in de zomer zoek je 'binnen' de koelte op, vlak rondom de airconditioner. In de overige seizoenen worden ramen en deuren overdags weggehaald. Terrassen- met grote parasols en suncovers- zijn nu overladen met locals en sommige toeristen. De sfeer in de Brisbane winter is te vergelijken met die aan de Middellandse zee in de volle zomer. Natuurlijk is het hier veel tropischer. Met een hoge luchtvochtigheid en met groene en tropische begroeiing, zelfs midden in het centrum van Brisbane.

We beginnen hier te merken wat het met je doet als je tien weken achter elkaar continu aan het reizen bent. Voldoende rust nemen na lange reisdagen blijkt daarom essentieel voor ons. Met uitzondering van twee of drie bestemmingen, zijn we op geen enkele plaats langer dan drie nachten gebleven. Al aan het begin van onze trip werd dit nummer 'drie' heilig in onze trip. Ofwel, we proberen op iedere plek minimaal drie nachten te verblijven. Dat lukt aardig maar toch schat ik in dat we bij elkaar opgeteld zeker een maand hebben verbleven in hotels of airbnb's waar we slechts 1 nacht zijn gebleven. Sowieso tijdens een van de vele lange vliegreizen- die we vanaf morgen weer zullen continueren richtig Azie- maar ook toen we met onze huurauto grotere afstanden hebben afgelegd tijdens de rit van Adelaide naar Brisbane. Gisteren hebben we na 5 weken onze huurauto weer ingeleverd. Dat voelt nu nog wat kaal en gehandicapt, maar spoedig zullen we wel weer gewend zijn aan het reizen en het sjouwen met een rugzak.

In totaal hebben we bijna 5000 kilometer afgelegd met onze huur-Hyundai, zo'n duizend kilometer per week. Geen kilometer daarvan heb ik er tegen opgezien om te rijden. Het rijden in Australie met haar rustige wegen (buiten de stedelijke gebieden) verschilt enorm van het rijden op de file-geblokkeerde wegen in Nederland. Hier overheerst duidelijk het gevoel van vrijheid. Dat gevoel zal waarschijnlijk weer heel anders zijn in het overvolle Taiwan en China, waarnaar we morgen zullen afreizen.

Nik

Dee Why

We zijn vanmiddag aangekomen in Dee Why, gelegen aan de Northern Beaches van Sydney. Vanuit het zuiden binnenrijdend, via het vliegveld (Kingsford Smith), werd het verkeer steeds drukker naarmate we dichterbij de binnenstad van Sydney kwamen. De drukte, de smalle rijbanen met vrachtwagens naast je die hier 110 km per uur mogen rijden (en dat ook doen op plaatsen waar je maar 80 km/ uur mag rijden) en het velen zoeken op de verkeersborden, maakt het een hele klus om in anderhalf uur Sydney te doorkuisen van zuid naar noord.
Gelukkig heb ik op het laatste moment de afslag over de Harbour Bridge gespot, die zuid Sydney verbindt met het noorden. De brug, in plaats van de tunnel die een jaar of 15 geleden is gegraven onder de naturlijke haven van Sydney, vind ik veel spectaculairder, omdat deze hoog uittorent boven de stad en het Opera House.
Lucienne vond de brug wat minder, vooral omdat de rijbanen op de brug nog smaller zijn dan op de andere snelwegen in Sydney. Enigszins stressant dus wel, zeker als je er ook goed moet blijven zoeken naar de afslag Manly, maar.... toch zeer de moeite waard.

De Northern Beaches zijn sinds de eerste keer dat ik Sydney bewust heb meegemaakt, een jaar of 40 geleden, enorm veel drukker geworden. En als je er objectief naar kijkt dan kun je onmogelijk concluderen dat het een relaxed deel van Sydney is. Objectief kijken lukt mij nauwelijks, daarvoor heb ik teveel geschiedenis opgebouwd met deze stad. Lucienne lukt dat wel. En ...eerlijk gezegd moet ik er zelf ook niet aan denken om vanaf Dee Why iedere dag in de ochtendspits naar mijn werk te rijden in het centrum van Sydney. Op dat tijdstip van de dag een reis van zeker z'on anderhalf uur.
Maar....op het moment dat je in deze drukke wijk uiteindelijk je auto hebt kunnen parkeren en via een korte stroll naar het strand bent gelopen, dan voel je hier toch echt de relaxte levensstijl van Sydney. Aan de kust een schitterend uitzicht over de kliffen, een groot zandstrand, een blauwe zee met enorme golven, afgeladen vol met surfers. In de restaurants/ bars/ picknickspots aan het strand, zitten mensen die net terug zijn van hun werk, te relaxen om er de dag af te sluiten. Het is nog winter (of eigenlijk net lente) dus de zon gaat hier al om 18:00 uur onder. Veel tijd om uit te puffen na je werk is er dus nog niet, maar niemand lijkt zich er van te onthouden om toch nog even het laatste daglicht op te pikken aan het strand. Na zonsondergang is het er veel rustiger. Drinken in de strandbars blijkt voor de meeste Sydney-siders niet de eindbestemming van de dag,.... met uitzondering van de weekenden.

Het weer vandaag in Sydney is precies zoals het in mijn geheugen staat gegrift. Een zeer comfortabele 24 graden Celsius, met een lichte zeebries en een perfecte luchtvochtigheid. Canberra vind ik te droog, maar Sydney in de winter (niet in de zomer) heeft voor mij een perfecte luchtvochtigheid, waardoor het aanvoelt alsof mijn lichaamstemperatuur exact gelijk is met die van de buitenlucht. Lichaam en de lucht daaromheen, lijken 1 geheel te vormen. Dit gevoel alleen bij DE perfecte temperatuur/luchtvochtigheid. Logischerwijs zou dat dus 37 graden moeten zijn -de Sydney temperatuur in de zomer- maar bij deze waarden is het lichaam al extreem hard aan het werken om af te koelen. Niet echt relaxed en zeker niet comfortabel dus. Bij lagere temperaturen dan z'on 20 graden, is je lichaam waarschijnlijk alweer druk aan de slag om op te warmen. Ook (hard) werken dus. Bij 24 graden met de perfecte luchtvochtigheid, lijkt mijn lichaam slechts te rusten. Niets anders.

Er zijn veel meer plaatsen op de wereld natuurlijk met strand, prachtige natuur en een goed klimaat, maar in North Sydney weet je zeker (in ieder geval in de afgelopen 50 jaar) dat dit ook gepaard gaat met een luxe leven: hoge welvaart, een eerste werelds Engelstalige omgeving, makkelijke transportmogelijkheden (voornamelijk per auto),  ruime woonruimtes, een relatief hoge veiligheid, een groot gemeenschapsgevoel en veel sociale omgang. Aan het strand in Dee Why lijkt het dan ook alsof iedereen elkaar kent, onmogelijk natuurlijk want in Dee Why alleen al, wonen zeker al z'on 25.000 inwoners (veel meer al waarschijnlijk tegenwoordig).
In het gebied 'Northern beaches' met haar vele suburbs, wonen waarschijnlijk al meer dan een miljoen inwoners. Waarschijnlijk stel ik me het leven hier veel te rooskleurig voor, maar dat relaxte gevoel overkomt me hier iedere keer weer. Zonder uitzondering. En dat geldt eigenlijk voor het hele noordelijke gebied van Sydney dat gelegen is aan de kust (met de suburbs: Mossman, Manly, Collaroy, Narrabeen, Avalon, Palm Beach, etc.).
Drukte, werkstress, financiele stress en heel belangrijk... de juiste visas, achterwege latende, lijkt dit deel van de wereld dus gerant te staan voor een goed leven. Maar.... dat is ongetwijfeld geheel afhankelijk van wat je er zelf van maakt. Dat zelf iets van je van je leven maken kun je natuurlijk op heel veel andere plaatsen doen in de wereld dan in Noord Sydney alleen, maar hier in lijken ze er wel verdomde goed in te zijn :-)

Nik

Canberra, Melbourne, Adelaide

Na een drie uur durende vlucht vanaf Perth arriveerden we 's avonds laat in Adelaide. Voorlopig wel even genoeg gevlogen in de laatste paar weken, dus vanaf Adelaide huren we een auto om er in 5 weken een paar duizend kilometer mee naar het noorden te rijden en hem in Brisbane weer af te leveren. Op die route liggen wat behoorlijke steden opgelijnd (to line up). Drie van de steden op die route hebben we inmiddels al bezocht. We zitten momenteel in Canberra, een paar duizend kilometer rijden vanaf Adelaide en ik merk dat ik door het vele reizen/ rijden weinig tijd heb genomen om 'bij te schrijven' over onze ervaringen hier. Ervaringen waarbij de gigantische natuur eigenlijk het meest is blijven hangen. Ruige kusten, hoge golven, mooie stranden, steile kliffen, gumtrees in alle soorten en maten, wijnranken, groene weides, heuvels, bossen, watervallen en gigantische (flintstone-achtige) rotsen (..oud .....heel oud).

Naast het aanschouwen van deze overweldigende natuur 'onderweg' merk ik dat ik in de steden die we bezoeken, meer oog begin te krijgen voor de (korte termijn) westerse geschiedenis van Australie, die voornamelijk afstamt van de Britten. Waar ik twintig jaar geleden nog mijn neus ophaalde voor het kleine stukje westerse geschiedenis dat hier te bekijken valt (van slechts iets meer dan 200 jaar aan westerse civilisatie) valt het me nu op dat er in Adelaide en Melbourne veel mooie koloniale gebouwen te vinden zijn. Voornamelijk in het CBD van de stad, maar ook in de oudere woonwijken, waar sierlijk gebouwde huizen staan van zeker z'on honderd jaar oud, of zelfs 150 jaar. De bouwstijl lijkt erg op de stijl die terug te vinden is in de panden van de Britse binnensteden, zoals Glasgow, Edinburgh, Leeds, Manchester, etc.  Dat geldt voor de bedrijfspanden in het CBD van Adelaide en Melbourne, maar ook voor de woonhuizen in de wijken rondom het CBD. Bij de woonwijken gaat het om een typische koloniale bouwstijl, waarbij de huizen wel vele malen groter zijn dan ik ze ooit in Groot Brittanie ben tegengekomen (met uitzondering van de oude en duurdere wijken in Londen). Het mooie in deze Australische steden is dat deze koloniale geschiedenis is gecombineerd met een grote nationale focus op recreatie. De aanwezigheid van de vele ruimte en natuur die daarbij hoort, wekt een enorm gevoel van vrijheid op. Ook IN de steden zelf- met uitzondering van het CBD van Melbourne dat qua bebouwing steeds meer op New York begint te lijken met haar honderden skyscrappers op een relatief klein oppervlak - heb je daardoor overal een heel vrij gevoel. Je hebt zeker niet het gevoel dat je je midden in een metropolis bevindt, met miljoenen inwoners. Huizen zijn over het algemeen gelijkvloers - relatief weinig hoogbouw dus - en de gemiddelde straat is enorm van omvang, zeker te vergelijken met een 6- baans snelweg in Nederland.
Om de paar kilometer, in iedere aparte suburb, vind je sportterreinnen met velden om rugby league op te spelen, maar ook AFL, rugby union, en natuurlijk (sinds een jaar of 20 geleden) ook voetbal. De velden bestemt voor deze verschillende sporten, liggen allemaal naast elkaar, en dus heeft z'on megasportcomplex al snel een totale omvang van z'on 10 voetbalvelden. Melbourne alleen al heeft honderden van dit soort sporttereinen. Adelaide waarschijnlijk tussen de 30 en 40. En deze enorme oppervlaktes aan vrije ruimte bestaan nog naast alle andere sporten die hier fanatiek worden bedreven, en die ook allemaal weer hun eigen sportterrein hebben. Waarbij Cricket en Golf, twee van de meest populaire sporten in Australie, de meeste 'extra ruimte' innemen, naast het rugby, AFL en voetbal. Naar Nederlandse begrippen zijn de steden hier dus meer sportveld dan en werk- (en leef) veld. Steden zijn geheel gebouwd dus eigenlijk volgens de sterke Aussie sportmentaliteit.

In iedere Australische stad ditzelfde tafereel. En ....om het allemaal NOG ruimtelijker te maken, tel daarbovenop nog de vele door de overheid gecreeerde BBQ plaatsen die overal (vrij) beschikbaar zijn in de stads- en natuurparken. BBQ-en met vrienden en familie is DE nummer 1 tijdsbesteding van de gemiddelde Australier op een zondagmiddag, en is.....hier bijna altijd mogelijk door de vele zonuren, ook tijdens de winter met daarbij vaak een strakke felblauwe lucht. Ook deze aanwezige zon, en daarbij een een felblauwe open sky, draagt weer verder bij aan dat oneindige gevoel van vrijheid.

Iedere stad (en dorp) in Australie heeft ongeveer dezelfde opzet. Volgens Europese ogen zijn de steden daarom misschien wat saai en weinig uniek (of 1 pot nat) hier in Australie. Wat zijn dan de verschillen tussen de drie bezochte steden; Melbourne, Adelaide en Canberra?

Canberra is heel makkelijk te onderscheiden van de andere twee. Dit is het politieke hart van Australie waar de regering is gezeteld, en alle daarbij behorende ministeries. Dat zorgt voor een nogal onnatuurlijke balans van aantallen ambtenaren in deze stad. Ofwel, bijna de gehele werkende bevolking lijkt er uit ambtenaren en academici te bestaan. De stad heeft daardoor een eigen spreektaal, voor een leek onbegrijpelijk door de vele afkortingen van overheidsprogramma's en instellingen. Helaas gaan zeker 90% van de sociale gesprekken gevoerd in deze stad over politieke of overheidsgerelateerde onderwerpen.
Het aantrekkekijke deel van deze stad is de inrichting van Canberra, geheel vooraf gepland (rond het begin van de 20e eeuw). Hierdoor is er een perfecte balans tussen leef- en werkgebied. Veel groen in de vorm van de vele bomen, stadsparken en natuurgebieden. Meer nog dan in de andere Australische steden die zich toch iets spontaner hebben ontwikkeld en uiteindelijk langzamerhand zijn uitgegroeid tot wereldsteden. In vergelijking met Canberra hebben Melbourne en Adelaide beduidend minder stadsplanning gekend.

Adelaide, iets drukker dan Canberra wat het totale aantal inwoners betreft, heeft toch nog steeds de rust van een echte relaxte plattelandstad. Het heeft veel mooie en rustige suburbs, met als uitschieter (in levendigheid en gezelligheid) het strand suburb: Glenelg. De stad Adelaide is geheel gericht op mooi en ruim wonen, en het heeft daarnaast een mooi en levendig centrum.

Melbourne heeft de meest stadse en internationale uitstraling van de drie, met haar drukbezochte en hippe restaurants en bars aan de rivier de Yarra, die midden door het centrum loopt, of eigenlijk, aan de oevers waarvan Melbourne oorspronkelijk is ontstaan en opgebouwd. Het heeft beduidend meer levendige suburbs (woongebieden) dan Adelaide en Canberra, en het heeft een schitterende en gigantische botanische tuin- pal naast het CBD- dat is aangelegd op een heuvel. Voor mij absoluut een van de highlights van deze stad, naast de vele internationale sportevents die hier jaarlijks plaatsvinden, zoals de Melbourne Open (tennis), de Formule 1 Grand Prix, en niet te vergeten, met het grootste stadion van Australie, door haar capaciteit van meer dan 100.000 bezoekers; de MCG (Melbourne Cricket Ground).
Vanaf morgen reizen we weer door naar Sydney en daarna Brisbane. Beide wat uniekere Australische steden, de een door haar natuurlijke haven, de ander door haar tropische klimaat.

Nik