Gisteren zijn we van Taipei naar Beijing gereisd. Van binnenstad naar binnenstad een tocht van 11 uur in totaal. Op de kaart maar een klein stukje eigenlijk (relatief bekeken) dus ik had me niet echt op z'on lange tocht ingesteld. Vooral de metro's pakken in beide steden bleek een hele tocht, zeker anderhalf uur reizen in iedere stad. We hebben door de metrogangen, op stations en op de beide luchthavens zeker z'on 5 kilometer (in totaal) gelopen. Meestal met volbepakte rugzak op. Gelukkig hadden we net 5 kilo bagage naar huis gestuurd vanaf Taipei. Dat scheelde dus flink wat gezeul.
Tijdens de metrorit in Taipei de eerste aggresieve Taiwanees ontmoet (in een periode van 12 dagen). Een vreemde ervaring eigenlijk temidden van al die behulpzame en vriendelijke mensen in Taiwan. Eigenlijk zo vreemd dat ik er absoluut niet op was ingesteld en dus anders reageerde dan wanneer ik beter op mijn hoede ben voor asociaal gedrag. Veel stennis leidt altijd tot onverwachte vertraging en dat kun je absoluut niet gebruiken op een reisdag. Achteraf gezien zijn we er dus goed vanaf gekomen bedenk ik nu.
De laatste avond in Taipei waren we nog door een local (eigenaar van een autogarage?) zeker 7 kilometer dwars door de binnenstad naar ons hotel gereden, en dat alleen omdat we hem vroegen waar het dichtsbijzijnde metrostation was. Het lukt ons niet om in het chinees ook maar 'iets' uit te leggen en het lukte hem niet om iets uit te leggen in het Engels. De communicatie bleef dus bij gebaren. Misschien dat dat feit hem 'dwong' tot deze overdadige daad van vriendelijkheid. Toen we instapte in zijn auto dachten we dat hij ons naar het dichtsbijzijnde metrostation (hooguit een paar straten verder) zou brengen, maar al snel hadden we door dat hij van plan was ons helemaal naar het Taipei 101 gebouw (voor ons een goed duidelijk te maken en iconisch markatiepunt in Taipei) aan het rijden was. Maar dan nog; hoe maak je tijdens de rit duidelijk in het chinees dat het jouw bedoeling was om bij het eerste metrostation afgezet te worden? Oftewel, onbegonnen werk dat alleen maar tot meer onduidelijkheid leidt en dus hebben we onze deze gueste gewoon laten bekommen (to overcome). We voelde ons wel wat schuldig en boden hem daarom aan het einde van de rit het geld aan dat we anders voor een taxi zouden hebben betaald. Maar.... daar moest hij echt niets van weten en maakte dat duidelijk door wel 5 keer achter elkaar 'bye, bye' te zeggen. Waarschijnlijk het enige woord Engels dat hij sprak. Gelukkig konden wij dat beantwoorden met onze enige woorden Chinees: Xie, Xie (bedankt) dat we dan ook minimaal 5 maal naar hem hebben geroepen toen ie weer wegreed. Ik heb het idee dat zijn beslotenheid op dit punt iets te maken had met een Taoistisch principe van behulpzaamheid/ wederkerigheid, maar daar heb ik me nog te weinig in verdiept om dat met enige zekerheid te kunnen stellen. Kortom, dit soort ervaringen bepalen zeer de indruk die je krijgt van de locale bewoners van Taiwan/ Taipei. Ofwel, uitermate positief. Het gaat dan vanzelf dat je je er erg op je gemak voelt en dat je je evt. 'safety-guards' wat laat vieren. Bij aankomst in Beijing merkte we dat we ons weer wat moesten aanpassen aan de nieuwe situatie, zoals bij aankomst in iedere andere wereldstad overigens. We hadden de pech dat we midden in de vrijdagavondspit de metro moesten pakken vanaf het vliegveld naar ons hotel, in de binnenstad. Wat mij direct opviel ten opzichte van Taipei is dat het in Beijing veel meer dringen geblazen leek te zijn. Rustig op je beurt wachten wordt hier misschien gezien als een compleet onzinnige bezigheid (of als een zwakte zelfs?). Ik moet zeggen dat ik die indruk in Nederland ook steeds meer begin te krijgen, dus misschien is dit gedrag een onderdeel van een globale trend. Leven de 'globalisation' van de wereld zou ik zeggen. Ik vrees dat ik, ook op dit vlak, gewoon een ouderwetse 'ouw lul' zal blijven. Veel meer kan ik er nog niet over melden over Beijing, we gaan dus spoedig weer op ontdekkingstocht. Ik weet zeker dat we ons snel aan de nieuwe omstandigheden zullen aanpassen. Lucienne wat sneller dan ik, zoals gebruikelijk.
To be continued.
Nik
Tijdens de metrorit in Taipei de eerste aggresieve Taiwanees ontmoet (in een periode van 12 dagen). Een vreemde ervaring eigenlijk temidden van al die behulpzame en vriendelijke mensen in Taiwan. Eigenlijk zo vreemd dat ik er absoluut niet op was ingesteld en dus anders reageerde dan wanneer ik beter op mijn hoede ben voor asociaal gedrag. Veel stennis leidt altijd tot onverwachte vertraging en dat kun je absoluut niet gebruiken op een reisdag. Achteraf gezien zijn we er dus goed vanaf gekomen bedenk ik nu.
De laatste avond in Taipei waren we nog door een local (eigenaar van een autogarage?) zeker 7 kilometer dwars door de binnenstad naar ons hotel gereden, en dat alleen omdat we hem vroegen waar het dichtsbijzijnde metrostation was. Het lukt ons niet om in het chinees ook maar 'iets' uit te leggen en het lukte hem niet om iets uit te leggen in het Engels. De communicatie bleef dus bij gebaren. Misschien dat dat feit hem 'dwong' tot deze overdadige daad van vriendelijkheid. Toen we instapte in zijn auto dachten we dat hij ons naar het dichtsbijzijnde metrostation (hooguit een paar straten verder) zou brengen, maar al snel hadden we door dat hij van plan was ons helemaal naar het Taipei 101 gebouw (voor ons een goed duidelijk te maken en iconisch markatiepunt in Taipei) aan het rijden was. Maar dan nog; hoe maak je tijdens de rit duidelijk in het chinees dat het jouw bedoeling was om bij het eerste metrostation afgezet te worden? Oftewel, onbegonnen werk dat alleen maar tot meer onduidelijkheid leidt en dus hebben we onze deze gueste gewoon laten bekommen (to overcome). We voelde ons wel wat schuldig en boden hem daarom aan het einde van de rit het geld aan dat we anders voor een taxi zouden hebben betaald. Maar.... daar moest hij echt niets van weten en maakte dat duidelijk door wel 5 keer achter elkaar 'bye, bye' te zeggen. Waarschijnlijk het enige woord Engels dat hij sprak. Gelukkig konden wij dat beantwoorden met onze enige woorden Chinees: Xie, Xie (bedankt) dat we dan ook minimaal 5 maal naar hem hebben geroepen toen ie weer wegreed. Ik heb het idee dat zijn beslotenheid op dit punt iets te maken had met een Taoistisch principe van behulpzaamheid/ wederkerigheid, maar daar heb ik me nog te weinig in verdiept om dat met enige zekerheid te kunnen stellen. Kortom, dit soort ervaringen bepalen zeer de indruk die je krijgt van de locale bewoners van Taiwan/ Taipei. Ofwel, uitermate positief. Het gaat dan vanzelf dat je je er erg op je gemak voelt en dat je je evt. 'safety-guards' wat laat vieren. Bij aankomst in Beijing merkte we dat we ons weer wat moesten aanpassen aan de nieuwe situatie, zoals bij aankomst in iedere andere wereldstad overigens. We hadden de pech dat we midden in de vrijdagavondspit de metro moesten pakken vanaf het vliegveld naar ons hotel, in de binnenstad. Wat mij direct opviel ten opzichte van Taipei is dat het in Beijing veel meer dringen geblazen leek te zijn. Rustig op je beurt wachten wordt hier misschien gezien als een compleet onzinnige bezigheid (of als een zwakte zelfs?). Ik moet zeggen dat ik die indruk in Nederland ook steeds meer begin te krijgen, dus misschien is dit gedrag een onderdeel van een globale trend. Leven de 'globalisation' van de wereld zou ik zeggen. Ik vrees dat ik, ook op dit vlak, gewoon een ouderwetse 'ouw lul' zal blijven. Veel meer kan ik er nog niet over melden over Beijing, we gaan dus spoedig weer op ontdekkingstocht. Ik weet zeker dat we ons snel aan de nieuwe omstandigheden zullen aanpassen. Lucienne wat sneller dan ik, zoals gebruikelijk.
To be continued.
Nik
No comments:
Post a Comment