Vanmorgen zitten we niet op ons terras, uitkijkend over de zee. De zee is vandaag erg wild, en zo ook de wind die hier nu langs de berghelling van ons huisje raast. Schijnbaar wordt in de Azoren het weer gemaakt, dat lijkt vandaag zeker het geval. Ik denk dat dat gezegde (in nederland) is ontstaan doordat er vaak in de atlantische oceaan (rondom de Azoren) bepaalde lagedruk gebieden ontwikkelen, die met zuidwesterwind steevast naar Nederland komen drijven vanaf de Azoren. Het kan dus goed zijn dat de wind en regen die we hier nu hebben, over twee of drie dagen in Nederland is. Aan de andere kant hoorden we het bericht via internet dat het volgende week in Nederland juist heel warm gaat worden. Dat maak deze voorspelling dan onjuist. Maar..... misschien doet een het ontwikkeld lage drukngebied er minimaal een week over om nederland te bereiken, dat zou nog kunnen.
Genoeg over het weer en over nederland. Dat gaat ten koste van de omschrijvingen van dit geweldige bloemeneiland. Aan de ene kant lijkt het hier op Ierland, met de overgroene akkers en velden. Het is hier zeker groener dan in Nederland; heel veel weilanden, bomen en akkers. Waar je in Ierland over smalle weggetjes rijdt - dwars door die weilanden en akkers- met aan beide kanten van de smalle weg een halfhoge muur van steen, zijn die muurtjes hier vervangen door blauwe hortensiahagen. Over het hele eiland een overvloed aan bloeiende hortensias, meestal blauw, soms de roze (of witte?) variant. Ook langs de weggetjes (naar het lijkt) zorgvuldig geplante feloranje kleinere bloemen, zonder de bijbehorende struiken van de hotensias. Het meest opvallend aan de begroeiing vind ik hier de pijnbomen. Zeker de helft van de bomen hier lijken pijnbomen te zijn, met opmerkelijk minder loofbomen dan in Nederland Omdat deze pijnboomsoorten voor mij ongebruikelijk soorten zijn, weet ik geen enkele soortnaam te noemen. Met uitzondering van de 'Norfolk' pine die ook in Australie veel voorkomt. Eigenlijk kan ik alleen de gebieden noemen waar we soortgelijke pijnbomen hebben gezien; op de pacific islands en op Nieuw zeeland. Daar hoort scandinavie (vol met pijnbomen) zeker niet bij. De soorten pijnbomen hier, zijn geheel andere soorten dan die in scandinavie groeien. Allereerst veel groenen en daarnaast veel voller. Nou is het wel zo dat volgens mij (vanwege het gunstige klimaat) alle bomen hier er heel gezond en vol uitzien, dus ook de loofbomen. Stop hier een zaadje in de grond en het zal binnen de kortste tijd volop staan te bloeien. De omstandigheden hiervoor zijn gunstig. Natuurlijk het zachte weer met veel neerslag, maar ook de vruchtbare rood/ zwarte vulkaangrond op Faial, zal daar zeker aan bijdragen, door zijn/haar gunstige samenstelling van elementen.
Naast de overweldigende natuur hier op Faial- met de prachtig blauwe zee, de stranden, de bloemen en een overvloed aan groen- vind ik de portugese cultuur ook indrukwekkend op Faial. Minder intensief dan op het vaste land van portugal, vanwege het afgezonderde eilandleven, maar toch volop aanwezig. Zo is Hawai niet echt USA, en de Falkland niet echt Brits (fout voorbeeld .......ik had Argentinie in mijn hoofd in eerste instantie), Martinique niet echt Frans en natuurlijk Aruba niet echt Nederlands is. Toch krijg je op al deze koloniale gebieden een flinke scheut mee van de van oudsher overheersende cultuur. In dit geval, op de Azoren, van de portugese cultuur. Veelal door de gebouwen, bujvoorbeeld de specifieke portugese kerken die je hier overal bovenuit ziet preiken, op een soort terras. Altijd even sierlijk en in het wit. Maar ook door de andere koloniale vestigingen (en landhuizen), die ik pas herken als zijnde portugees als ik ze zie. Ik zou dus niet actief de verschillen in bouwstijl kunnen noemen van deze gebouwen hier met bijvoorbeeld de spaanse koloniale bouwstijl. Maar, op het moment dat ik een bouwwerk (stadhuis, kerk of landhuis) zie, dan weet ik meteen dat deze een portugese bouwstijl heeft. Passieve kennis dus. Opgeslagen in mijn onderbewustzijn. Wat intuitiever dus eigenlijk, niet zo expliciet.
Naast de bouwstijl is ook zeer aantrekkelijk van dit eiland, de suffe en ingeslapen sfeer. Eilandtempo en alles behalve efficient. Wat word ik hier weer met de neus op de feiten gedrukt van hoe ziekelijk geobsedeerd wij noorderlingen zijn met efficientie, en ....economisch gewin. Plaatsen zoals Horta zijn -voor mij- nu juist zo aantrekkelijk door de afwezigheid van deze (doorgeslagen), verheerlijking van 'noordelijke' waarden (en normen).
Aan het einde van deze dag zitten we nog steeds niet op de veranda. Een wat ongebruikelijke dag om die reden. Het is alleen maar harder gaan stormen gedurende de avond. Voor komende nacht zelfs onweersbuien voorspeld. De wind giert nu langs ons huisje. Dit weer doet aan dit eiland niets meer af. Daarvan zijn de indrukken gedurende vandaag alleen nog maar beter geworden. Naast een prachtige natuur en een relaxte cultuur hebben we nu ook vastgesteld dat het eten er excellent is. Vanmiddag hebben we ter gelegenheid van lucienne's verjaardag het ongetwijfeld beste visrestaurant op het eiland bezocht. De eigenaar ervan is twee keer solo rond de wereld gezeild maar dat is zeker niet het meest bijzondere. Dat was in mijn geval de tuna steak ik had besteld, met sojasaus en sesamzaadjes. De beste tonijn die ik ooit heb gegegeten. Misschien ook wel de beste vis maar in dat geval wordt het een strijd met de red schnapper (uit costa rica in 2001) en natuurlijk met sommige in australie genuttigde vissen, of met de gerookte zalm in noorwegen. Voor deze prijs durf ik WEL te zeggen dat het de beste prijs/ kwaliteitsverhouding was voor een vis. De azoren dus toch weer een stukje hoger op de ladder gestegen dan vanmorgen. Gelukkig kan ik hier als verbeterpunt het volgende nog meegeven; een verlaging van humidity level van de huidige 90 procent, naar veel lager dan dat. Maar, eerlijk is eerlijk, het feit dat het hier niet vaak boven de 25 graden wordt maakt ook dat feit eigenlijk heel draaglijk.
Genoeg over het weer en over nederland. Dat gaat ten koste van de omschrijvingen van dit geweldige bloemeneiland. Aan de ene kant lijkt het hier op Ierland, met de overgroene akkers en velden. Het is hier zeker groener dan in Nederland; heel veel weilanden, bomen en akkers. Waar je in Ierland over smalle weggetjes rijdt - dwars door die weilanden en akkers- met aan beide kanten van de smalle weg een halfhoge muur van steen, zijn die muurtjes hier vervangen door blauwe hortensiahagen. Over het hele eiland een overvloed aan bloeiende hortensias, meestal blauw, soms de roze (of witte?) variant. Ook langs de weggetjes (naar het lijkt) zorgvuldig geplante feloranje kleinere bloemen, zonder de bijbehorende struiken van de hotensias. Het meest opvallend aan de begroeiing vind ik hier de pijnbomen. Zeker de helft van de bomen hier lijken pijnbomen te zijn, met opmerkelijk minder loofbomen dan in Nederland Omdat deze pijnboomsoorten voor mij ongebruikelijk soorten zijn, weet ik geen enkele soortnaam te noemen. Met uitzondering van de 'Norfolk' pine die ook in Australie veel voorkomt. Eigenlijk kan ik alleen de gebieden noemen waar we soortgelijke pijnbomen hebben gezien; op de pacific islands en op Nieuw zeeland. Daar hoort scandinavie (vol met pijnbomen) zeker niet bij. De soorten pijnbomen hier, zijn geheel andere soorten dan die in scandinavie groeien. Allereerst veel groenen en daarnaast veel voller. Nou is het wel zo dat volgens mij (vanwege het gunstige klimaat) alle bomen hier er heel gezond en vol uitzien, dus ook de loofbomen. Stop hier een zaadje in de grond en het zal binnen de kortste tijd volop staan te bloeien. De omstandigheden hiervoor zijn gunstig. Natuurlijk het zachte weer met veel neerslag, maar ook de vruchtbare rood/ zwarte vulkaangrond op Faial, zal daar zeker aan bijdragen, door zijn/haar gunstige samenstelling van elementen.
Naast de overweldigende natuur hier op Faial- met de prachtig blauwe zee, de stranden, de bloemen en een overvloed aan groen- vind ik de portugese cultuur ook indrukwekkend op Faial. Minder intensief dan op het vaste land van portugal, vanwege het afgezonderde eilandleven, maar toch volop aanwezig. Zo is Hawai niet echt USA, en de Falkland niet echt Brits (fout voorbeeld .......ik had Argentinie in mijn hoofd in eerste instantie), Martinique niet echt Frans en natuurlijk Aruba niet echt Nederlands is. Toch krijg je op al deze koloniale gebieden een flinke scheut mee van de van oudsher overheersende cultuur. In dit geval, op de Azoren, van de portugese cultuur. Veelal door de gebouwen, bujvoorbeeld de specifieke portugese kerken die je hier overal bovenuit ziet preiken, op een soort terras. Altijd even sierlijk en in het wit. Maar ook door de andere koloniale vestigingen (en landhuizen), die ik pas herken als zijnde portugees als ik ze zie. Ik zou dus niet actief de verschillen in bouwstijl kunnen noemen van deze gebouwen hier met bijvoorbeeld de spaanse koloniale bouwstijl. Maar, op het moment dat ik een bouwwerk (stadhuis, kerk of landhuis) zie, dan weet ik meteen dat deze een portugese bouwstijl heeft. Passieve kennis dus. Opgeslagen in mijn onderbewustzijn. Wat intuitiever dus eigenlijk, niet zo expliciet.
Naast de bouwstijl is ook zeer aantrekkelijk van dit eiland, de suffe en ingeslapen sfeer. Eilandtempo en alles behalve efficient. Wat word ik hier weer met de neus op de feiten gedrukt van hoe ziekelijk geobsedeerd wij noorderlingen zijn met efficientie, en ....economisch gewin. Plaatsen zoals Horta zijn -voor mij- nu juist zo aantrekkelijk door de afwezigheid van deze (doorgeslagen), verheerlijking van 'noordelijke' waarden (en normen).
Aan het einde van deze dag zitten we nog steeds niet op de veranda. Een wat ongebruikelijke dag om die reden. Het is alleen maar harder gaan stormen gedurende de avond. Voor komende nacht zelfs onweersbuien voorspeld. De wind giert nu langs ons huisje. Dit weer doet aan dit eiland niets meer af. Daarvan zijn de indrukken gedurende vandaag alleen nog maar beter geworden. Naast een prachtige natuur en een relaxte cultuur hebben we nu ook vastgesteld dat het eten er excellent is. Vanmiddag hebben we ter gelegenheid van lucienne's verjaardag het ongetwijfeld beste visrestaurant op het eiland bezocht. De eigenaar ervan is twee keer solo rond de wereld gezeild maar dat is zeker niet het meest bijzondere. Dat was in mijn geval de tuna steak ik had besteld, met sojasaus en sesamzaadjes. De beste tonijn die ik ooit heb gegegeten. Misschien ook wel de beste vis maar in dat geval wordt het een strijd met de red schnapper (uit costa rica in 2001) en natuurlijk met sommige in australie genuttigde vissen, of met de gerookte zalm in noorwegen. Voor deze prijs durf ik WEL te zeggen dat het de beste prijs/ kwaliteitsverhouding was voor een vis. De azoren dus toch weer een stukje hoger op de ladder gestegen dan vanmorgen. Gelukkig kan ik hier als verbeterpunt het volgende nog meegeven; een verlaging van humidity level van de huidige 90 procent, naar veel lager dan dat. Maar, eerlijk is eerlijk, het feit dat het hier niet vaak boven de 25 graden wordt maakt ook dat feit eigenlijk heel draaglijk.
No comments:
Post a Comment