Walpole

Het kostte ons 5 uur om vanaf Perth naar Walpole te rijden. Walpole ligt aan de Zuid-westkust van Australie, op 450 kilometer afstand van Perth. Het eerste deel vanaf Perth nog gewoon een 4 baans snelweg maar al snel gaat de weg over in een tweebaansweg. De weg wordt daarna steeds smaller en de laatste 150 kilometer reden we onafgebroken door aaneengesloten National Park, met een oppervlakte van heel Nederland. En het mooie is, er zijn hier (in de staat Western Australia) meerdere Nationale Parken van dat formaat. Maar.... ik schat in dat de staat Western Australia (WA) dan ook z'on 70 keer groter is dan Nederland. Naast WA telt Australie nog 6 andere Staten en Territories, dat geeft een goed beeld van hoe groot dit land is.
In de laatste 150 kilometer van onze reis, dwars door het nationale park waarbij de enige weg die er doorheen loopt een formaat ''landweggetje'' heeft, zijn er geen stadjes of dorpjes. Tanken en shopping hadden we dus gedaan in het laatste stadje voordat je het nationale park inrijdt, Manjimup. Onderweg, 150 kilometer lang, zijn we hooguit twee of drie tegenliggers tegengekomen. Op weg naar een zeer afgelegen plek dus dat Walpole. We hebben in Walpole een hutje gehuurd in de heuvels. Midden tussen de gigantische Eucalyptusbomen van honderden jaren oud. Inmiddels hebben we geleerd dat de Karri-Eucalyptus en de Red Tinglewoodbomen, die alleen in deze regio groeien, tot 400 jaar oud kunnen zijn. Het zijn vaak enorme bomen, meerdere meters in omtrek en tot wel 70 meter hoog. Terug in de oertijd, zo voelt het hier. Om onze hut lopen continu kangaroes, en verder tientallen vogelsoorten. Veel verschillende vogelgeluiden om ons heen, 24 uur per dag. Waarbij de magpies en de kookaburras, met hun harde gelach, het meest indrukwekkend. De stilte is hier oorverdovend, zeker na net een maand in hectisch Afrika te hebben doorgebracht. De tegenstelling is enorm. Van chaos naar orde en complete rust.
Van de vier dagen dagen dat we in deze cabin zitten, hadden we de eerste twee dagen helder blauwe lucht met veel zon. Puur geluk volgens de locals hier want de Zuid-westkust van Australie schijnt een micro-klimaat te hebben waar extreem veel regen valt (voor Australische begrippen, niet voor Nederlandse..) De regen valt voornamelijk in de winter, nu dus :-) De felgroene weides die we hier zien en de 70 meter hoge bomen ( die een meter water per jaar nodig hebben om te overleven) hadden een voorbode van moeten zijn m.b.t. het klimaat hier.
Lokale voorspellingen zijn uitgekomen want de laatste twee dagen heeft het hier erg veel geregend. We hebben gisteren gemerkt dat als de zon niet schijnt aan het begin van de dag, we niet alleen s avonds maar ook s'ochtends de kachel moeten aanmaken om goed op te warmen. Gisterochtend hebben we dat niet gedaan en om 11:00 uur zijn we compleet verkleumt van de kou in de auto gestapt met de verwarming vol aan. Pas na een half uur rijden waren we weer een beetje opgewarmd. Toen we vanmorgen wakker werden en we weer geen zon zagen, hebben we daarom meteen de kachel aangestoken. Daardoor is het nu warm genoeg om in de cabin dit verhaal rustig op te schrijven. We hoeven vandaag gelukkig niet de auto in te vluchten van de kou.

Op dit terrein staan in totaal vier cabins. Een van die cabins is af en toe bewoond door 'tradies', die al heel vroeg s ochtends naar hun werk gaan. Wij zitten hier daarom zowel s ochtends als 's avonds in complete rust en stilte. Geen enkel geluid van de bewoonde wereld. Een aparte ervaring die je in Nederland niet kunt meemaken. Misschien soms op de waddeneilanden stel ik me voor, maar dat heb ik daar zelf nog nooit mogen ervaren. Niets in vergelijking met wat we hier nu ervaren, met alleen het geruis van de Eucalyptusbomen. Daarnaast ook geen telefoonverbinding hier, geen internet, amper televisie-ontvangst (via antenne) dus zeer disconnected van de wereld waar ik normaalgesproken in leef. Ik heb gemerkt dat ik erg moest wennen aan die complete rust. Dat vergde de eerste paar dagen nogal wat aanpassingsvermogen. Ofwel de eerste dagen was ik nog naarstig op zoek naar dingen om te doen, maar.... ik merk dat ik al redelijk snel gewend ben geraakt (dag 3) aan deze nieuwe omgeving. Wel een mooie ervaring eigenlijk. Maar zeer af en toe mogelijk om mee te maken in je leven. Of in ieder geval in MIJN leven.

Nik